Yaklaşık 150 adet terimden oluşan sigorta sözlüğünü kullanarak merak ettiğiniz tüm içerikler hakkında bilgi alabilirsiniz.
Tretin veya trete, sigortacılık işlemlerinden birine verilen addır. Trete, reasürans anlaşması olarak da sıklıkla karşınıza çıkabilir. Sigorta şirketleriyle reasürörler arasındaki çeşitli riskleri, devirleri ve bunların esaslarını belirleyen reasürans anlaşması çeşitli şekillerde yapılır. Bölüşmeli ve bölüşmesiz olması, bir devredeninin bulunması gibi çeşitli şekillerde ve alt başlıklarda incelenir. Sigortacılık işlemleri için büyük bir önemi bulunan reasürans, trete veya tretinde iki taraf bulunur. Bunlar sigorta şirketi ve reasürördür.
Reasürans anlaşması olarak da bilinen bu kavram sözlükte “ikili sigorta” olarak tanımlanır. Bu sigorta, sigorta şirketi ve reasürör arasında yapılır. İki tarafı bağlayan reasürans anlaşması, risk devri konusu üzerinedir. Burada sigortacı devreden konumunda olur. Risk devrini sigortacı yapar ve reasürör de bu aşamada sigortacının tüm şartlarını, tüm risklerini ve anlaşmada yer alan tanımları ve açıklamaları kabul ederek devri alır. Sigortacının devreden olması ve reasürörün tüm devir işlemlerini kabul etmesi durumu söz konusu olduğundan, bu anlaşmaya zorunlu reasürans adı de verilir.
Zorunlu reasüransın yanı sıra riskin farklı paylaşım yöntemleri, çeşitli devir şekilleri de bulunabilir. Kendi içinde farklı gruplara ayrılan tretin, trete veya reasürans anlaşması, hasar fazlası olması veya stop-loss durumu söz konusu olması gibi yönlerle de yakından ilgilidir.
Reasürans anlaşması kendi içinde, bölüşmeli anlaşma ve bölüşmesiz anlaşma şeklinde ikiye ayrılır. Bu türler de kendi içlerinde çeşitli şartlara göre bölünür.
Bölüşmeli reasürans anlaşmalarında sigorta primleri, hasarlar ve riskler sigortacı ve reasürör arasında pay edilir. Bu da sonuçta her iki tarafın risklerden elde edeceklerinin birbirine yakın veya eşit olması demektir. Bu anlaşmalar belirli paylı ve aşkın bedel şeklinde ikiye ayrılır.
Bölüşmesiz reasürans anlaşmalarında sigortacının, zararının belirlenen bir tutarı geçmesi göz önünde bulundurulur. Sigortacı bu aşamada sadece aşan kısmı ödemekle yükümlü tutulur. Bu tür anlaşmalar hasar fazlası ve stop-loss gibi şekilleriyle de bilinir.
Reasürans anlaşmalarının zorunlu ve ihtiyari anlaşmayı bir araya getiren zorunlu-ihtiyari şekli de bulunur.